prof. dr hab. Zdzisław Brodecki – Wyższa Szkoła Administracji i Biznesu im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Gdyni; Komisja Nauk Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk Oddział w Gdańsku; Bałtycki Klaster Morski i Kosmiczny (BSSC). Opublikował ponad sto pięćdziesiąt prac naukowych, w tym około pięćdziesięciu książek, a w tematyce prawa kosmicznego m.in. „Nowa cywilizacja kosmiczna. Satelity w służbie Ziemi” (red. Z. Brodecki, K. Malinowska, M. Polkowska) oraz „Per mare ad astra – space technology, governance and law” (red. E. Wittbrodt, Z. Brodecki, M. Nyka). Wśród tych prac jest wiele publikacji w języku angielskim i francuskim. Od początku swojej kariery naukowej prowadził badania interdyscyplinarne, czego wyrazem było uzyskanie stopnia naukowego doktora nauk prawnych z prawa karnego i stopnia doktora habilitowanego z prawa morskiego. Przedmiotem badań jest obecnie prawo kosmiczne i prawo sztucznej inteligencji. Na uwagę zasługuje zredagowanie serii ośmiu tomów Aquis Communautairei tryptyku „Europa sędziów”, „Europa urzędników” i „Europa przedsiębiorców”.
prof. dr hab. Katarzyna Dąbrowska-Zielińska
prof. dr hab. inż. Tadeusz Uhl
prof. dr hab. Grzegorz Węgrzyn – Katedra Biologii Molekularnej, Wydział Biologii, Uniwersytet Gdański. Urodził się 27 czerwca 1963 r. w Gdańsku. Tytuł magistra biologii uzyskał w 1987 r. na Wydziale Biologii, Geografii i Oceanologii Uniwersytetu Gdańskiego. Na tym samym wydziale obronił pracę doktorską i uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych w 1991 r. oraz uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk biologicznych w zakresie biologii w 1995 r. W roku 1998 został profesorem nauk biologicznych. Jego kariera naukowa związana jest z Uniwersytetem Gdańskim, gdzie pracował jako asystent (w latach 1987-1992), adiunkt (1992-1996), adiunkt ze stopniem dr hab. (1996-1997), profesor nadzwyczajny (1997-1999) a od 1999 r. profesor zwyczajny. W międzyczasie odbył dwa długoterminowe staże naukowe: w Zakładzie Biochemii Szkoły Medycznej Uniwersytetu w Nottingham (Wielka Brytania) oraz w Centrum Genetyki Molekularnej Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego (USA).Tematyka Jego prac naukowych skupia się głównie na dwóch szerokich aspektach: (1) mechanizmy regulacji replikacji DNA i ekspresji genów w komórkach bakteryjnych (w tym pozachromosomalnych elementów genetycznych, głównie genomów bakteriofagów i plamizdów) oraz (2) mechanizmy, diagnostyka i nowe metody leczenia ludzkich chorób o podłożu genetycznym.Jest autorem i współautorem ponad 400 artykułów naukowych, wydanych w ogromnej większości w międzynarodowych czasopismach naukowych. Jego prace były cytowane w literaturze światowej ponad 7200 razy (Indeks Hirscha = 41). Na prowadzenie badań naukowych uzyskiwał finansowanie zarówno z instytucji krajowych (28 grantów) jak i zagranicznych (11 grantów). Wypromował 53 doktorów, spośród których 11 osób uzyskało następnie stopień doktora habilitowanego, a 5 tytuł profesora. Jego działalność naukowa była wyróżniana szeregiem nagród, wśród których były m.in. Stypendium Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników nauki, Nagroda Polskiego Towarzystwa Biochemicznego im. J.K. Parnasa za najlepszą pracę biochemiczną wykonaną w polskim laboratorium i opublikowaną w danym roku (4 razy), Nagroda Ministra Edukacji Narodowej oraz Nagroda Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za osiągnięcia naukowe, Nagroda Prezesa Rady Ministrów za pracę habilitacyjną, Nagroda Polskiego Towarzystwa Genetycznego w konkursie na najlepsze prace genetyczne wykonane w polskim laboratorium i opublikowane w danym roku (4 razy), Subsydium profesorskie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, Nagroda Naukowa miasta Gdańska im. J. Heweliusza, Nagroda za najlepszy komunikat prezentowany podczas Fourth Symposium on Lysosomal Storage Disorders (Wiedeń, Austria) w 2007 r., Medal im. L. Marchlewskiego (2017), Vebleo Scientist Award, Award w 2020 r., Award of Society for Experimental Biology and Medicine – USA w 2020 r. Pełnił i nadal pełni szereg funkcji w organizacji nauki i działalności uczelni, m.in. jako: Prodziekan Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii UG-AMG (1993-1996), Dziekan Wydziału Biologii, Geografii i Oceanologii UG (2002-2008), Prorektor ds. Nauki UG (2008-2016), Przewodniczący Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Genetycznego (2004-2007), Wice-przewodniczący Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN (2007-2010), Przewodniczący Komitetu Mikrobiologii PAN (2011-2014), Przewodniczący Komitetu Biologii Molekularnej Komórki PAN (2017-2020, 2020-2023), Przewodniczący zespołu ekspertów Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej dla kierunku Biologia (2007-2012), Ekspert Państwowej Komisji Akredytacyjnej, Członek oraz Zastępca Przewodniczącego Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (2006-2012), Przewodniczący Rady Doskonałości Naukowej (2019-2023), Redaktor (decydujący o przyjęciu lub odrzuceniu manuskryptów) międzynarodowych czasopism naukowych: FEMS Microbiology Reviews (Wydawca: Wiley-Blackwell), Plasmid (Wydawca: Elsevier). Zastępca redaktora naczelnego międzynarodowego czasopisma Metabolic Brain Disease (Wydawca: Springer-Nature). Redaktor Naczelny międzynarodowego czasopismaMicrobial Cell Factories (Wydawca: Springer-Nature). Redaktor Naczelny międzynarodowego czasopisma Acta Biochimica Polonica. Jest członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności.
prof. dr hab. inż. Paweł Wielgosz – Katedra Geodezji, Wydział Geoinżynierii, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. W 2002 roku uzyskał stopień naukowy doktora, zaś w 2011 roku doktora habilitowanego. W 2019 otrzymał tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych. Jego zainteresowania badawcze obejmują precyzyjne pozycjonowanie z wykorzystaniem sygnałow Global Navigation Satellite Systems (GNSS) oraz zastosowanie technik satelitarnych do monitorowania stanu ziemskiej jonosfery i troposfery. Jest autorem lub współautorem ponad 60 oryginalnych publikacji naukowych opublikowanych w recenzowanych czasopismach o szerokiej cyrkulacji międzynarodowej (w tym 50 w czasopismach indeksowanych przez JCR), 250 referatów naukowych oraz 3 patentów. Według bazy WoS jego prace były cytowane 900 razy, index h=19. Kierował 8 projektami badawczymi, w tym międzynarodowymi finansowanymi przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA). Ponadto jako wykonawca uczestniczył w kilkunastu projektach naukowych krajowych i zagranicznych. Jest ekspertem w konkursach H2020, NCN, NAWA, FNP oraz NCBiR. Od 2020 r. prof. Paweł Wielgosz pełni na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie (UWM) funkcję Prorektora ds. umiędzynarodowienia uczelni. W latach 2017-2020 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Geoinżynierii, a latach 2012-2017 Prodziekana ds. Nauki. W latach 2015-2017 pełnił funkcję Dyrektora Instytutu Geodezji. Jest również członkiem Senatu UWM oraz członkiem Rady Rektora UWM. Jest członkiem rad naukowych Instytutu Geodezji i Kartografii (od 2017 r.) oraz Centrum Badań Kosmicznych PAN (od 2019 r.). Od 2016 roku pełni funkcję Wiceprzewodniczącego Komitetu Geodezji PAN, a od 2019 roku Przewodniczącego Sekcji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN. W 2019 roku został powołany na członka Komitetów Narodowych ds. Międzynarodowej Unii Nauk Radiowych (URSI) oraz ds. Współpracy z Międzynarodową Unią Geodezji i Geofizyki (IUGG) PAN. Jest również członkiem Państwowej Rady Geodezyjnej i Kartograficznej. Prof. Paweł Wielgosz jest aktywnym członkiem międzynarodowych organizacji naukowych: International Association of Geodesy – IAG, European Geosciences Union – EGU, International GNSS Service – IGS. W Międzynarodowej Asocjacji Geodezji (IAG) pełni funkcję Przewodniczącego Podkomisji 4.4: „GNSS Integrity and Quality Control”, a od 2007 jest członkiem Zarządu Komisji 4: „Positioning and Applications”. Od 2015 roku jest także członkiem Global Geodetic Observing System (GGOS) Science Panel. Jest zastępcą redaktora naczelnego czasopisma Journal of Geodesy (IF= 5.280) oraz członkiem rad wydawniczych Journal of Satellite Navigation, Artificial Satellites, Reports on Geodesy and Geoinformatics, Journal of Geodetic Science oraz Geodesy and Cartography. Od 2020 roku jest członkiem GNSS Science Advisory Committee (GSAC) przy ESA.
prof. dr hab. Grzegorz Wrochna – jest profesorem nauk fizycznych. W latach 1986-1991 pracował na Wydziale Fizyki UW, współpracował z ośrodkami naukowymi DESY w Hamburgu i CERN w Genewie. W latach 1991-1998 w CERN uczestniczył w projektowaniu i budowie eksperymentu CMS przy Wielkim Zderzaczu Hadronów LHC, w szczególności w projektowaniu i testowaniu elektroniki odpornej na promieniowanie. Od 1999 r. pracował w Instytucie Problemów Jądrowych, od 2006 jako dyrektor, wcześniej jako kierownik Laboratorium Aparatury Astrofizycznej. Był inicjatorem utworzenia Narodowego Centrum Badań Jądrowych w 2011 r. i jego dyrektorem do 2015 r. Utworzył w nim m.in. Zakład Astrofizyki Cząstek. Był współtwórcą i przewodniczącym Polskiej Sieci Astrofizyki Cząstek. Reprezentował Polskę w komitetach programowych EURATOM, komitetach Nuclear Energy Agency OECD, Radzie Nadzorczej unijnego Joint Research Centre (od 2019 r.). W latach 2017-2018 był przewodniczącym Komitetu Polityki Naukowej. W latach 2019-2020 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego, gdzie nadzorował m.in. współpracę z Komisją Europejską i ESA.
dr hab. inż. Jan Kindracki, prof. Politechniki Warszawskiej – w swojej pracy zawodowej zajmuje się głównie napędami kosmicznym, lotniczymi oraz procesami spalania i detonacji głównie pod kątem zastosowań w różnego rodzaju napędach. Prowadzi badania naukowe w obszarze detonacji i napędów, finansowane przez źródła krajowe ale także współpracuje z ośrodkami zagranicznymi z Japonii, Chin czy Singapuru. Jego praca doktorska z 2008 r. dotycząca badania zjawiska wirującej detonacji pod kątem zastosowań napędowych w tej tematyce była pierwszą taką w Polsce, a badania eksperymentalne tego zjawiska unikatowe w tamtym czasie w skali światowej. Prowadzi zajęcia dydaktyczne na Wydziale Mechanicznym i Energetyki i Lotnictwa dla wszystkich trzech poziomów kształcenia. Pełni funkcję Zastępcy Dyrektora ds. Naukowych w Instytucie Techniki Cieplnej PW. Jest członkiem Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych PAN w obecnej kadencji gdzie jest przewodniczącym Zespołu ds. Edukacyjnych Projektów Technologii Kosmicznych. Jest uczestnikiem i prelegentem wielu międzynarodowych konferencji naukowych.
dr hab. inż., Stanisław Lewiński, prof. nadz. CBK PAN – kierownik Zakładu Obserwacji Ziemi w CBK PAN. Absolwent Wydziału Inżynierii Środowiska Politechniki Warszawskiej. W latach 1981-1984 zatrudniony w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej, 1984-2011 w Instytucie Geodezji i Kartografii, 1999-2012 na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, od 2011 w Centrum Badań Kosmicznych PAN. Od prawie 40 lat zajmuje się teledetekcją satelitarną. Kieruje i uczestniczy w realizacji różnorodnych projektów naukowych i aplikacyjnych ukierunkowanych na wykorzystanie danych satelitarnych w monitoringu środowiska. Posiada bogate praktyczne doświadczenia w przetwarzaniu danych satelitarnych o różnej rozdzielczości. Specjalizuje się w klasyfikacji pokrycia terenu. Kieruje Sekcją Teledetekcji KBKiS PAN, jest członkiem Rady Polskiej Agencji Kosmicznej.
dr hab. inż. Andrzej Majka, prof. PRz – jest kierownikiem Katedry Inżynierii Lotniczej i Kosmicznej w Politechnice Rzeszowskiej. W pracy naukowo-badawczej koncentruje się na zagadnieniach związanych z załogowymi i bezzałogowymi systemami lotniczymi oraz transportem lotniczym. Prowadzone badania mają charakter interdyscyplinarny i obejmują kwestie projektowania, optymalizacji i eksploatacji wielozadaniowych systemów lotniczych. W obszarze techniki kosmicznej zajmuje się zagadnieniami planowania misji kosmicznych. Jest ekspertem Komisji Europejskiej oraz ekspertem Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Jest członkiem zespołu ekspertów NATO AVT (Applied Vehicle Technology Panel). Jest członkiem The American Institute of Aeronautics and Astronautics (AIAA) oraz European Aeronautics Science Network (EASN). W Centrum Zaawansowanych Technologii Aeronet – Dolina Lotnicza pełni funkcję przewodniczącego grupy roboczej pn. Projektowanie i badanie konstrukcji oraz napędów lotniczych. Jako project manager uczestniczył w realizacji 5 międzynarodowych projektów badawczych, w ramach 6 i 7 Programu Ramowego Unii Europejskiej oraz programu Horyzont 2020. Przy realizacji kolejnych 4 projektów europejskich wchodził w skład zespołów zarządzających projektami. Brał również udział w 12 projektach krajowych, w dwóch z nich pełniąc funkcję kierownika projektu. W ramach projektów międzynarodowych współpracował między innymi z Airbus, Eurocontrol, Leonardo S.p.A., Safran, Indra, DLR, NLR, DSNA, ENAV. Ukończył studia podyplomowe pn. Zarządzanie lotnictwem, prowadzone przez Akademię Obrony Narodowej. Posiada międzynarodowe certyfikaty z zakresu zarządzania projektami. Dorobek naukowy dr. hab. inż. Andrzeja Majki obejmuje ponad 80 publikacji, zarówno w krajowych jak i międzynarodowych czasopismach naukowych. Wygłosił ponad 100 referatów na konferencjach naukowych, z czego ponad połowa została zaprezentowana na konferencjach międzynarodowych. Jest recenzentem wielu renomowanych czasopism zagranicznych z obszaru techniki lotniczej. Pod jego kierunkiem wykonanych zostało ponad 80 prac dyplomowych magisterskich i około 60 prac dyplomowych inżynierskich.
dr hab. Katarzyna Malinowska, prof. Akademii Leona Koźmińskiego – Akademia Leona Koźmińskiego. Ekspert ds. zarządzania ryzykiem i ubezpieczeń, w tym ubezpieczeń kosmicznych. Autorka co najmniej kilkudziesięciu publikacji z tego zakresu. Jej najnowsza książka dotyczy „Ubezpieczeń kosmicznych. Międzynarodowych aspektów prawnych” (Kluwer Law International, 2017). Obecnie prowadzi badania nad zarządzaniem ryzykiem i ubezpieczeniami przedsięwzięć w zakresie serwisowania na orbicie. Częsty prelegent na polskich i międzynarodowych konferencjach. Dyrektor Centrum Studiów Kosmicznych w Akademii Leona Koźmińskiego oraz kierownik studiów podyplomowych „Przedsiębiorczość w przemyśle kosmicznym”.
dr hab. Małgorzata Polkowska, prof. ASW – Kierownik Katedry Prawa Międzynarodowego, Akademia Sztuki Wojennej. Prowadzi wykłady w języku polskim i angielskim m.in. z zakresu prawo międzynarodowe, prawo dyplomatyczne i konsularne, prawo lotnicze i kosmiczne, bezpieczeństwo lotnicze i kosmiczne. W latach 2013-2016 wybrana, jako pierwszy w historii Polski członek Rady Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego ONZ, stały reprezentant Polski i grupy środkowoeuropejskiej CERG (Central European Rotation Group); pełniła funkcję przedstawiciela Polski na wielu konferencjach dyplomatycznych. Wykładowca uczelni polskich i zagranicznych (w tym Uniwersytetu McGill w Kanadzie, de Paul w Chicago, ENAC w Tuluzie, czy University, City of London). Członek Komisji Nauk Kosmicznych PAN oraz Centrum Studiów Antymonopolowych i Regulacyjnych CARS. Prelegent i moderator szeregu konferencji lotniczych i kosmicznych. Kierownik grantu MON: „Wyzwania polityki bezpieczeństwa kosmicznego na świecie a narodowy i europejski system SSA, w kontekście ewolucji środowiska kosmicznego”.
płk dr inż. Radosław Bielawski – absolwent Wojskowej Akademii Technicznej, Akademii Obrony Narodowej, Prywatnej Wyższej Szkoły Businessu, Administracji i Technik Komputerowych oraz Politechniki Warszawskiej. Pełnił funkcję Zastępcy Dyrektora Instytutu Podstaw Bezpieczeństwa Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Sztuki Wojennej. Redaktor naczelny międzynarodowego czasopisma naukowego „Przegląd Nauk o Obronności”. Ekspert Narodowego Centrum Badań i Rozwoju Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój (POIR). Autor kilku monografii naukowych, prac naukowo-badawczych oraz ponad 30 artykułów naukowych z zakresu bezpieczeństwa. Ostatnia pozycja literaturowa to monografia naukowa pt. „Potęgometryczny wymiar militaryzacji przestrzeni kosmicznej”. Obszary zainteresowania naukowego to: przestrzeń powietrzna i kosmiczna, cyberbezpieczeństwo.
dr Sylwester Kołomański – astronom pracujący w Instytucie Astronomicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. W obszarze jego zainteresowań naukowych znajdują się dwa tematy. Pierwszy to heliofizyka, a dokładniej badanie zjawisk będących przejawami aktywności Słońca, takich jak rozbłyski i erupcje obserwowane w zakresie promieniowania EUV i X. Drugi obszar to zanieczyszczenie światłem, a w szczególności jego wpływ astronomię. Pomysłodawca i realizator wielu projektów i działań związanych z edukacją, popularyzacją i badaniem problemu zanieczyszczenia światłem, np. Izerski Park Ciemnego Nieba, edukacyjny projekt Wygasz i sieć stacji monitorujących ALPS (Allsky Light Pollution Survey).